ذات شناسی تمدن

بسم الله الرحمن الرحیم

در ابتدا باید به این پرسش پاسخ دهیم که وقتی از غرب ، غرب شناسی ، تمدن غرب یا هرآنچه که به غرب مربوط است سخن می گوییم، این غرب چیست؟ کجاست؟ از کجا آمده و به کجا می خواهد برود؟

غرب یک تاریخ است . تاریخی که ریشه در اندیشه یونانیان دارد. تاریخی که از زمانی آغاز شد که یونانیان به فرهنگ و تربیت توجه نمودند . یونانیان کاشف و بنیان گذار فرهنگ و تربیت نبودند  اما صورت خاصی از عالم و آدم و امکانات آدمی در نظر آنان ظاهر شد که این تاریخ را به نام آنان ثبت کرد . تاریخی که بیش از 2500 سال پیش بوجود آمد . این اندیشه تاریخی از ابتدا به این صورت نبوده و در طی دوران دچار تغییر و تحولاتی شده و این تحولات در دوره رنسانس به اوج خود رسیده و مدرنیته را رقم زده است.

وقتی از غرب سخن به میان می آوریم منظورمان یک نقطه جغرافیایی نیست، منظور اروپا ، آمریکا و ... نیست. غرب اقتصاد ، سیاست ، سینما ، تربیت ، تبلیغات نیست . برای شناخت غرب باید به تمام شئون آن نظر داشت.

درست است که غرب را تنها از جلوه های آن می توان شناخت ولی این شناخت در صورتی است که جلوه ها را ادراک کرد و وقتی می توان ادراک کرد که مایه وحدت آن با جلوه های دیگر تا حدی معلوم باشد . یعنی باید وقتی به یک قسمت از غرب مثلا اقتصاد آن توجه می کنیم باید اقتصاد را جوری درک کنیم که دیگر شاخه و جلوه های آن را هم در نظر داشته باشیم و همه چیز را جزء یک کل واحد بدانیم.

غرب شرط پدید آمدن علم و تکنیک جدید و سیاست و ادب کشورها و مردمی بوده است که غرب و غربی خوانده می شوند .

غرب عالمی است که در تمدن و زندگی جدید امکان ظهور و تحقق یافته است.

غرب یک وحدت است و اگر این وحدت تحقق نمی یافت ، هیچ یک از آن جلوه ها و شئون آن ظاهر و محقق نمی شد.

به عنوان مثال غرب را به صورت انسان در نظر می آوریم؛ انسان وجودی واحد است .

قوه هایی مانند بینایی و شنوایی ظهوراتی از آن وجود واحد هستند که آن وجود واحد، روح انسان است .

 در اصل غرب روحی است که با وجود مردم یگانه شده که هر عملی یا سخنی که مردم انجام می دهند ریشه در ذات غرب دارد .

بنابراین، اینکه گفته می شود تمام اعمال و رفتار مردم بر اساس آزادی آنان است یک برداشت غلط است . زیرا اعمال و رفتار و فکر مردم بر اساس چهارچوب هایی است که غرب تعریف کرده است و کسی که در این چهارچوب ها تنفس می کند در خارج این چهارچوب نمی تواند فکر کند مگر آنکه خودش فراتر از این فرهنگ قرار گرفته باشد.